Healing Sense

aranaan · Site Admin Geregistreerd op: 13 Nov 2008 Berichten: 111

HAPTONOMIE

Wat is haptonomie ?
Haptonomie houdt zich bezig met het gevoelsleven van de mens.
De affectieve aanraking speelt een belangrijke rol in de zelf-ontplooiing en het is de meest directe vorm van communicatie.
De mens raakt van nature aan. Een moeder wiegt en streelt haar kind als het huilt. Door de aanraking voelt het kind zichzelf en krijgt het een plaats in zijn leefomgeving. Wanneer een kind te weinig wordt aangeraakt kan dat leiden tot een verstoring van de normale ontwikkeling.

Aanraking en gevoel hebben een nauwe relatie met elkaar en zijn als basis voor ontwikkeling voor een volwassene net zo belangrijk als voor een kind. Aanraken is in onze samenleving nog vaak een taboe.

We worden als voelers geboren en tot denkers gemaakt, omdat de nadruk ligt op het verwerven van kennis, verstandelijke vermogens en prestatiegerichtheid.
Hierdoor wordt communicatie tussen mensen steeds meer gericht op een bepaald doel of effect. Het is dan moeilijker anderen deelgenoot te maken van je eigen gevoelens, zonder aan allerlei voorwaarden te hoeven voldoen.
Door deze rationele dominantie kan emotionele armoede ontstaan.
Die armoede uit zich veelal in gevoelens van onvrede en tal van klachten.

Zelf-ontwikkeling
Haptonomie beschrijft alle aspecten van de menselijke affectiviteit, en maakt daarbij gebruik van de modellen uit de ontwikkelings-psychologie. De grondgedachte is, dat een goede hechting in de vroege baby-tijd de basis is van een evenwichtige persoonlijkheidsgroei. Een normale ontwikkeling verloopt volgens de volgende stadia:
In de eerste (=baby)fase betekent de nabijheid en liefdevolle toewijding van de ouder(s) een begin van vertrouwen en ervaren van veiligheid.
Fase twee (=peuter/kleuter) wordt al gekenmerkt door een afstand nemen van het vertrouwde, het exploreren naar buiten. Daarin wordt zelf-vertrouwen en eigenheid (ik ben iemand) gevestigd.
In de derde fase (=puberteit) worden de oude, vertrouwde banden losser gemaakt en nieuwe relaties aangegaan. De nabijheid van het veilige thuis maakt meer en meer plaats voor de intimiteit van vriendschaps- c.q. liefdesrelaties. Het betekent tevens het dragen van verantwoordelijkheid.
In de laatste fase (=volwassenheid) wordt al het voorgaande geïntegreerd en is men in staat om zorg te dragen en zorg te vragen. Men is in staat duurzame relaties aan te gaan, te onderhouden en weer af te sluiten.
Deze zelf-ontwikkeling van de mens speelt een essentiële rol in de haptotherapeutische begeleiding.

Haptotherapie
Allerlei belangrijke of minder belangrijke gebeurtenissen in ons leven gaan gepaard met het ervaren van emoties en gevoelens.
Dit ervaren is een lichamelijk proces: we ervaren aan den lijve. Ook als we ons er niet van bewust zijn, reageert ons lichaam op de genoemde gebeurtenissen. Soms zo heftig, dat er spanningen of ziekteverschijnselen optreden.
Deze verstoring van de vitaliteit kan erop wijzen dat de zelf-ontwikkeling niet optimaal is verlopen.
In de haptotherapeutische begeleiding is het van belang na te gaan hoe de genoemde stadia doorlopen zijn wanneer een goede ontplooiing niet tot stand is gekomen.
Bij jongeren en volwassenen kunnen problemen aan het licht komen, die voortkomen uit de kindertijd.
De therapie begint dan ook met het aanreiken van veiligheid en ondersteuning. Dit legt de basis voor het in gang zetten van een ontwikkelingsproces.
Wanneer de cliënt aangesproken wordt op diens zelf-beleving en zich inderdaad veilig en ondersteund voelt betekent dit: ik heb contact met mezelf; ik ben thuis bij mezelf; ik mag zijn die ik ben.
In de haptotherapie wordt een appèl gedaan op dit zelf-beleven, o.a. door gebruik te maken van de (affectieve kwaliteiten van de) aanraking.