Healing Sense

aranaan · Site Admin Geregistreerd op: 13 Nov 2008 Berichten: 111

Doe wat je wilt, mits het niemand schaadt!

Wat is Wicca?
Wicca, ook wel Moderne Hekserij of De Oude Religie genoemd, is een natuurreligie, waarin we de Godin en de God centraal stellen.
De Godin zien we belichaamd in de Aarde en de Maan en de God zien we in de vruchten die de Aarde voortbrengt. De God is ook degene die de Aarde bevrucht en de jaarcyclus op gang zet. Zonder de God zou de Aarde dor en dood zijn.
Zonder de Godin zou er helemaal geen Aarde zijn.
De religie wordt vorm en inhoud gegeven door ondermeer het vieren van jaarfeesten en volle manen. Deze vieringen vinden plaats binnen een door wicca getrokken magische Cirkel. Bij het trekken van de Cirkel worden een aantal handelingen verricht, zoals wijden van de plaats en de aanwezigen en het aanroepen van de elementen
in de vier windrichtingen.
Verschillende gebruiksvoorwerpen, zoals het wierookvat,
de kelk en het rituele mes, spelen daarbij een rol.
Uitgangspunten van de Wicca
De meeste Wicca's zien de Aarde als een levend wezen en eren haar als zodanig. Wicca's hebben geen heilige boeken, dogma's of stenen tempels. De aarde is hun boek en de hun tempel is de Cirkel die ze zelf creëren. Ze hebben slechts enkele leefregels. Dit houdt in dat je, als je deze weg wilt volgen, een grote eigen verantwoording zult moeten dragen.

Mogelijkheden om kennis te maken met de Wicca
Wicca is in Nederland een kleine beweging, bestaande uit verschillende autonome groepen, Covens genaamd. Het is niet eenvoudig om lid te worden van een Coven. Inwijding in een Coven is het eindresultaat van een jarenlange weg, die niet iedereen bereid is af te leggen. Als je belangstelling hebt voor de Wicca, maar er nog niet veel over weet, zijn er genoeg goede boeken op dit gebied te koop.
De Jaarfeesten
De heidense Jaarfeesten
De Jaarfeesten die door Wicca's en andere heidenen worden gevierd zijn gebaseerd op de zaai- en oogstfeesten, die vanaf de Oudheid overal in Europa en het Middellandse Zeegebied gevierd zijn. Het zijn de belangrijke momenten in de cyclus van ploegen, zaaien en oogsten die door de eeuwen heen, ook in een christelijke samenleving, gevierd zijn.

De Jaarfeesten binnen de Wicca
In de Wicca wordt op een geheel eigen wijze vorm gegeven aan deze oude feesten. De Godin als Moeder Aarde en de God als Vegetatiegod spelen daarbij een grote rol. In ons boek Heksen komen van de maan beschrijven we hoe wij deze feesten in onze Coven gestalte geven. In ons boek De acht Jaarfeesten gaan we dieper in op de folklore en geschiedenis van elk feest. We geven daarin ook een geleide visualisatie, een ritueel voor een groep en aanwijzingen om het feest op een eenvoudige manier alleen te vieren.

Samhain
Het rituele jaar begint met Samhain (31 oktober). Voor de Kelten en de Germanen begon het jaar met de donkere helft, net als de dag met het vallen van de avond begon. De Kelten noemden het nieuwjaarsfeest Samhain. In deze tijd van het jaar is het contact met de andere wereld en de geesten van overleden voorouders dan gemakkelijker te leggen dan anders.

Joel
Joel (21 december) is het oude Midwinterfeest, waarbij het wiel van het jaar, na de zonnewende, weer op gang gebracht wordt. Daarmee wordt de groeikracht van de natuur opnieuw geactiveerd. Tot Midzomer zal de zon elke dag aan kracht winnen. In volksverhalen werd dit het rijk van de Eikkoning genoemd. De eik is het zinnebeeld van de groeikracht.

Imbolc
Imbolc (2 februari) is gebaseerd op de oude gebruiken om de aarde na de winter weer vruchtbaar te maken. De Kelten noemden dit feest Imbolc, maar ook buiten de Keltische gebieden werd het als Ploeg- en Zaaifeest gevierd.

Ostara
Het Lentefeest, ook wel genaamd Ostara, (21 maart) is een viering van het nieuwe leven dat onder de grond weer op gang is gekomen. Het ei, waarin het nieuwe leven zich in het verborgene ontwikkelt, is een symbool bij uitstek voor het Lentefeest.

Beltane
Beltane (30 april) is door de eeuwen heen gevierd als vruchtbaarheidsfeest. Door de bevruchting worden bloesems omgezet in vruchten. Voor Wicca's is dit het Heilig Huwelijk, de eenwording van de Godin en de God. De Kelten noemden dit feest Beltane. In onze streken stond het bekend als Meiavond.

Midzomer
Midzomer (21 juni) is een viering van de uitbundige groeikracht in de natuur. Tegelijk betekent dit het eind van de heerschappij van de Eikkoning. De afbrekende krachten, gesymboliseerd door de Hulstkoning, nemen het nu weer over.

Lammas
Lammas (2 augustus) grijpt terug op de graanoogst, die rond deze tijd in heel Europa op ceremoniële wijze werd binnengehaald. De Kelten noemden dit feest Lughnasa. In het Angelsaksische Rijk werd het als Lammas aangeduid.

Herfstfeest
Het Herfstfeest (23 september) is het tweede oogstfeest, waarbij appels, peren en druiven centraal staan. De Vegetatiegod neemt hier de vorm van Wijngod aan.

De Maanfeesten

Door Wicca's worden traditioneel de volle manen gevierd. Dit kan worden gedaan aan de hand van de maankalender. Elk van de 13 manen in deze kalender heeft een eigen naam en een aantal specifieke kenmerken. Deze kenmerken zijn o.a. ontleend aan het jaargetijde waarin de betreffende maan valt en aan eeuwenoude volksgebruiken rond de boom die met de betreffende maan verbonden wordt.

De maancyclus begint na Midwinter. De Maan van de Langste Nacht is de volle maan die valt tussen 21 december en 19 januari. Afhankelijk hiervan zijn er 12 of 13 manen in een cyclus. Door de naam of het nummer van de maan aan te klikken kun je over elke maan meer informatie opvragen. Hierin worden ook aanwijzingen gegeven hoe je deze maan op rituele wijze kunt vieren.

Maankalenders in de Oudheid
Een maancyclus wordt ook wel een lunatie genoemd. Een lunatie duurt 29,5 dagen. Twaalf lunaties bestrijken 354 dagen en dertien lunaties zijn 383,5 dagen. Door volgens een bepaald schema soms 12 en soms 13 lunaties te bundelen kan een maankalender aan het zonnejaar gekoppeld worden. In de Oudheid waren dergelijke maankalenders, ook wel genaamd luni-solaire kalenders, vrij algemeen in gebruik. Daarbij had elk van de 13 manen een eigen naam en een eigen karakter. Per stad of dorp kon dit iets verschillen van andere kalenders. In de loop der tijden is deze kennis grotendeels verloren gegaan. Wicca's en andere Moderne Heidenen vieren de volle manen, maar maken als regel geen onder-scheid tussen de 13 verschillende manen

Essentie van de Keltische Maankalender
Onze voorouders, waaronder de Kelten en de Germanen, zagen de natuur als heilig. Bomen en struiken, meren en heuvels werden gezien als gevuld met een goddelijke kracht. Bomen werden geassocieerd met een bepaald jaargetijde en met een bepaald aspect van een Godin of God. De berk symboliseerde, bijvoorbeeld, de opleving in de natuur na de langste nacht. Berkentakken werden tot in deze eeuw gebruikt om mensen en dieren na Midwinter te reinigen en weer te activeren. Andere bomen werden geassocieerd met andere jaargetijden. Daaruit ontstond het idee elk van de manen in de kalender te koppelen aan een boom. Hierdoor krijgt elke maan een eigen betekenis en karakter, aansluitend bij oude gebruiken, die vaak tot in de twintigste eeuw in ere zijn gehouden.

Het vieren van de Maanfeesten
Een cyclus zoals de maan die elke 29½ dag doorloopt, is een gegeven dat we voortdurend tegenkomen. Alles wat we bedenken, doen of maken heeft een begin, een groei, een voltooiing en een afbraak. De maan kun je daarom zien als afspiegeling van een bepaalde cyclus in je leven. Door bepaalde dingen te doen kun je deze cyclus bekrachtigen of beïnvloeden. Misschien wil je bepaalde dingen veranderen, versnellen of vertragen, maar misschien wil je ook alleen een bepaald gevoel uitdrukken, bijvoorbeeld dankbaarheid aan Moeder Aarde dat ze je voedsel en onderdak verschaft.

Er zijn talloze manieren om een maanfeest vorm te geven: Op je eentje, in kleine groepjes of in festivals waar tientallen, soms zelfs honderden, aanwezigen zijn. Het is belangrijk een eigen ruimte te scheppen, bijvoorbeeld door takken in een kring te leggen of door een ronde open plek in een bos te gebruiken.

Je kunt de elementkrachten gebruiken om je ritueel meer kracht te geven. Zo kun je bijvoorbeeld een veer in het oosten leggen om het element lucht te vertegenwoordigen. Je kunt een kaars of staf in het zuiden zetten voor vuur, een kom water in het westen voor water en een steen in het noorden voor het element aarde.

Je kunt het specifieke karakter van de maan die je viert benadrukken, door een symbool van deze maan neer te zetten of op te hangen. Je kunt een takje nemen van de boom die bij deze maan past of iets dat met de naam of het kenmerk van de maan verband houdt.

Hierbij aansluitend kun je een eenvoudig ritueel voor de betreffende maan maken. Dat kunnen een paar regels tekst en een simpele handeling of meditatie zijn.

In veel culturen worden rituelen afgesloten met het drinken van wijn en het eten van brood of koekjes. In wezen drukken beide de eenwording van de Vegetatieod en de Godin uit. De eenwording van de God als Graangod met Moeder Aarde geeft ons het brood en de eenwording van de God als Wijngod met Moeder Aarde geeft ons de wijn. In De Keltische maankalender in het zonnejaar zijn voor elke maan recepten gegeven voor brood of koekjes en wijn voor dat betreffende feest.

Het branden van wierook maakte in de Oudheid deel uit van de meeste rituelen. Wierook helpt je in een meditatieve stemming te komen.